برای اجرا انتخاب شده است. به گفته‌ی مرادیان كارهایی كه در این سمپوزیوم ارایه و اجرا خواهند شد، به‌نوعی فرهنگ كشورها را معرفی می‌كنند و در این بین از هنرمندان خواسته شده است كه موسیقی و یا كار ادبی را هم از كشور خود ارایه دهند كه برای بینندگان پخش شود. مرادیان سال گذشته یكی از سمپوزیوم‌هایی كه شركت داشت، موسیقی محمد نوری را با خود برد و امسال برای بزرگداشت یاد و خاطره‌ی ایرج بسطامی، كاری از او را به سوییس ببرد تا از بلندگوهای عمومی پخش شود. سمپوزیوم سوییس قرار است از ۱۳ تیر ۸۷، به مدت چهار روز برگزار شود. او كاری چهار متری از چوب را آماده و برای سمپوزیوم مجسمه‌ی آلمان كه با تم "صلح برای همه" ارسال كرده كه از سازمان‌دهنگان سمپوزیوم به او اعلام كرده‌اند كه به‌دلیل بی‌پولی این سمپوزیوم برگزار نمی‌شود! مرادیان گفت: پس از اعلام این خبر به آن‌ها پیشنهاد دادم از شركت آلمانی و اسپانسر سمپوزیوم مجسمه‌ی ایران در تهران بخواهند تا یاری‌شان كند و پس از این موضوع ایمیلی آمد كه تشكر كردند و از احتمال برگزاری آن خبر دادند؛ اما قرار است نتیجه را تا آخر فوریه اعلام كنند. وی با بیان این مطلب كه شركت در سمپوزیوم سوییس ۱۲ یا سیزدهمین سمپوزیوم وی است، گفت: پنج سمپوزیوم از آن‌ها در ایتالیا بوده است. هنرمندان با هزینه برگزاركنندگان به محل مورد نظر می‌روند و پس از پایان كار، اثر در اختیار هنرمندان قرار می‌گیرد و آن‌ها می‌توانند كارها را با خود ببرند. اما این‌ها همه‌ی كارها و برنامه‌هایی نیستند كه مرادیان برای حضو
ر در سمپوزیم‌های جهانی دارد. او برای بینالی در آرژانتین با موضوع "ده فرمان" و سمپوزیوم روسیه با تم "مادر و خانواده"، كارهایی را فرستاده است. به گفته‌ی مرادیان بیشتر این سمپوزیوم‌ها عمری بالای ۱۰ سال دارند؛ زیرا آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند كه سمپوزیوم بهترین محل برای برقراری ارتباط نزدیك هنر و هنرمند و مردم است و می‌تواند ایجاد هیجان و رقابت كند. وی در سمپوزیوم فرانسه با تم "دوگانگی" نیز شركت كرده و كاری كه چندی پیش در گالری باران ارایه كرد و هم اكنون نیز در حیاط این گالری قرار دارد را برای سمپوزیوم امسال فرانسه، با تم "تعادل"، ارایه كرده است। مرادیان امیدوار است: در كشور ایران نیز این چنین حركت‌هایی، همانند سمپوزیوم تهران و گسترده‌تر دنبال شود تا ما نیز با آخرین دستاوردهای هنری كه دنیا به آن دست یافته هماهنگ شویم و از تهی شدن زندگی مردم از كارهای هنری جلوگیری كنیم. وی عقیده دارد: با این سمپوزیوم‌ها كه مخاطبان خاص و عام دارند و جریانی هیجان‌انگیز هستند می‌توان هنر را بازتر كرد. مرادیان باور سمپوزیوم به‌عنوان یك جریان كارساز را از جمله مسایل موثر در اجرای این حركت دانست و گفت: باور سمپوزیوم به‌عنوان جریان كارساز و پس از آن مساله مالی و اسپانسر و سازماندهی و برنامه‌ریزی برای آن، مهم‌ترین كارهایی است كه می‌تواند یك سمپوزیوم بین‌المللی را در داخل ایران راه‌اندازی كند. همچنین این حركت نیاز به حمایت دولت و نهادهای خصوصی دارد و آن‌ها ضرورت دارد باور كنند كه این هنر است كه می‌تواند به كارشان جاودانگی ببخشد. گزارش: خبرگزارى ايسنا
